آیا الکل شما را چاق می‌کند؟

الکل شما را چاق می‌کند!... این کلیشه در اذهان عمومی گسترش پیدا کرده است. قطعا آنچه که به این مفهوم کمک می‌کند تصویری از یک میخواره سرمتی است که شکم بزرگش از کمربند اسلاتسکی‌اش بیرون افتاده و یک گیلاس بزرگ در دست دارد. با این حال، مستی در قرون گذشته با ثروت و یک شیوه زندگی افراطی که به طور کلی با غرق شدن در همه چیز بدون هیچگونه محدودیت و با پرکردن خود و نوشیدن فراوان، مرتبط بوده است. اما آیا  الکل چاق کننده است؟ ...درحقیقت در مورد این مسئله باید بیشتر تعمق کرد...

برخی اوقات الکل از خط سیرهای متابولیک مشابه با قندها و چربی‌ها استفاده می‌کند، بنابراین، می‌تواند یک منبع مفید از انرژی برای بدن  باشد.  الکل در وهله اول به خوبی در بدن می‌سوزد، بنابراین تجزیه چربی برای تولید انرژی و سوختن گلوکز و اسیدهای چرب را محدود می‌کند، که این باعث می‌شود ظرفیت ذخیره سازی آن‌ها در بافت چربی را  افزایش دهد. الکل تنها در صورتی که با مواد غذایی غنی از چربی و کربوهیدرات‌ها مصرف شود، تجمع چربی را ترویج می‌دهد.  اما ما مجبور به قرار دادن راسته‌ی گوشت خوک و یا سوسیس چرب بر روی کباب‌پز نیستیم، وقتی مرغ، ماهی، فیله گوشت خوک و گوشت گاو به همان اندازه مزه‌ی خوب دارند.

متاسفانه، برخی از نوشیدنی‌های الکلی بسیار قوی، اشتها را تحریک می‌کنند... معمولا این مربوط به نمونه‌های کم انرژی 5٪ca. است، در حالی که در نمونه‌های بیش از 10٪ این اثر به وضوح کاهش می یابد.

همچنین چیزی که برای فرم بدن خطرناک است اشتهای "آسیب شناختی" مرتبط با سندرم به اصطلاح morning after syndrome است. بهترین و ساده ترین راه برای مقابله با این پدیده افراط  نورزیدن در هنگام تفریح است. اما زمانی که این اتفاق می افتد، شما باید سعی کنید خماری را با گوشت بدون چربی، به عنوان مثال جوجه کباب، برطرف کنید.

خطرناک و مطمئن

تمامی مشروبات الکلی شیرین برای زیبایی‌شناسی فرم بدن خطرناک می‌باشد: لیکور، دم‌کرده‌ها، شراب سنگین و آبجو، به خصوص مشروبات در گیلاس‌های بلند- لیکور غلیظ، رقیق شده با مایعات شیرین. دلیل آن باید واضح باشد، ترکیبی از الکل و شکر. ماده اصلی توسط بدن سوخته می‌شود، در حالی که قند باقی می‌ماند و تبدیل به فسفوگلیسرات ذخیره شده در بافت چربی می‌گردد.

نوشیدنی‌های الکلی قوی‌تر (ودکای خشک، ویسکی، براندی، کنیاک، و غیره) نسبتا مطمئن هستند اگر با آب همراه باشند، زیرا الکل به خودی خود، بدون شکر، تاثیر قابل توجهی روی حجم بافت چربی نمی‌گذارد. به نظر می آید بیشترین جای بحث در مورد آبجو– محبوب‌ترین  نوشیدنی در دورهمی‌های غیررسمی،  باشد. فقط آب‌جوی پیلزنز لایت ممکن است نسبتا مطمئن محسوب شود در حالی که  نوع غلیظ آن حاوی مقادیر زیادی قند بسیار چاق کننده یعنی مالتوز است. در پیلزنر، محتوای این ترکیب کم است، در حالی که مواد چربی سوز یعنی هوردنین و دی‌ترین- که از جوانه جو وارد تخمیر می‌شوند در اینجا موجود هستند. هوردنین و دی‌ترین ممکن است در سری مواد مغذی ترموژنیک (گرمازا) قرار گیرند.  به عنوان مثال، دی‌ترین شامل فورسکولین - یک ماده فعال موجود در عصاره حسن یوسف هندی است – که اخیرا به گروه محصولات ترموژنیکی که به کاهش وزن کمک می‌کنند و بسیار محبوب هستند اضافه شده است. در مورد محصولات ترموژنیک از نوشیدنی‌های مختلف بعدا توضیح داده خواهد شد ...خطر نوشیدن آبجو در ارتباط با قدرت استثنایی آن  برای تحریک اشتها است. اما، همانطور که در بالا اشاره شد، می تواند با مواد غذایی با پروتئین بالا - بخشهایی از گوشت بدون چربی بر روی کباب‌پز- همراه باشد.

شراب سفید خشک (بدون شکر افزوده)  نیز به نظر مطئن می رسد ، از آنجایی که شامل بیش از 10٪ الکل است و اشتها را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار نمی‌‌دهد. عملا در این نوع نوشیدنی هیچ قندی وجود ندارد، اما  پروآنتوسیانیدین  وجود دارد که چربی را می‌سوزاند و همانند مشتقات کاتچین ترموژنیک عمل می‌کند، که در پاراگراف بعدی بیشتر توضیح داده شده است ...

شراب قرمز خشک به سادگی با سوزنده‌های چربی پر می‌شود. تمامی آنها، بهمراه آن‌هایی که در بالا ذکر شد و در آبجو و شراب سفید وجود دارند، متعلق به گروه ترموژنیک‌ها (حرارت‌زا) هستند، که من چندین بار در مقالات قبلی درموردشان نوشته‌ام. بدون پرداختن به جزئیات، می‌توان گفت مواد مغذی حرارت‌زا به عنوان مهم ترین هورمون کالری‌ژنیک در بدن انسان عمل می کنند، چربی را به شدت با پراکندگی انرژی- نورآدرنالین می‌سوزانند.  

شراب قرمز حاوی تیرامین است، که همانند هوردنین ذکر شده در بالا، بسیار مشابه با نورآدرنالین کالری‌ژنیک عمل می‌کند. مشتقات کاتچین و کوئرستین موجود در مشروب از کار انداختن تیرامین و نورآدرنالین داخلی ما را مهار می‌کند، طوری که هر دو ماده می‌توانند  بطور موثر‌تر و برای مدت زمان طولانی‌تری چربی را تجزیه کنند. این عامل نیز در پس فعالیت لاغری پروآنتوسیانیدین نهفته است، که در پاراگراف شراب سفید به آن اشاره شد. به طور کلی، این‌ها مواد مشابهی هستند که در چای سبز و عصاره‌های  خشک آن - به عنوان مثال، چای سبز الیمپ - فراوانند، و مسئول لاغری و خواص سلامتی حرفه‌ای از این گیاه با ارزش هستند.

همان‌طور که بطور مسلم  توسط مطالعات کامل اخیر  ثابت شده است، عنصر سلامت شراب قرمز، رسوراترول، نیز که دارای خواص ضد سرطان است، به همان اندازه در کاهش وزن موثر است، این به احتمال زیاد با توجه به توانایی آن در مهار تولید و فعالیت پروستاگلاندین‌ها – هورمون‌های بافتی که اثرات نورآدرنالین را محدود می‌کنند و تقریبا برای فعالیت سلول های چربی ضروری هستند- است. رسوراترول متعلق به گروه شیمیایی استیلبن، ترکیبات شبیه هورمون‌های جنسی زنانه یعنی استروژن، است. گمان می‌رود که این عنصر به گیرنده های استروژن بافت‌ها متصل می‌شود، اگر چه دارای فعالیت این هورمون‌ها نمی‌باشد، در نتیجه اثرات آنها کاهش می‌یابد. ترکیبات با فعالیت مشابه، به نام ضد استروژن، به طور کلی برای اندام مفید هستند، از آنجایی که استروژن به تجمع چربی در اطراف نوک سینه ها - پدیده ای به نام لیپوماستیا - و در امتداد الیاف کلاژن پوست – سلولیت، کمک می‌کند. به همین دلیل است که برخی از محققان پیشنهاد می‌دهند که فعالیت لاغری رسوراترول نیز ممکن است تا حدی به خواص ضد استروژنی آن مربوط شود.

من خبر‌های خوبی برای طرفداران نوشیدنی‌های گیلاس بلند دارم ... ودکای در حال حاضر مرسوم، با عصاره‌ی تازه‌ی گریپ فروت می‌تواند به طور مشابه با شراب قرمز عمل کند. این  عصاره حاوی همان اندازه از مجموعه‌ی مواد فعال در عمل است: نوراپی‌نفرین جفت - اکتاپامین و سینفرین، مشتقات کورستین با عملکرد توسعه یافته، و رسوراترول با خواص سلامتی و لاغری.

شایان ذکر است که سینفرین و اکتاپامین موجود ، نه تنها در گریپ فروت بلکه در تمام میوه‌های مرکب (و بیشترین فراوانی در نارنج)، احتمالا با ارزش‌ترین ترموژنیک‌ها هستند، از آنجایی که فعالیت آنها  نزدیک‌ترین شباهت را به نورآدرنالین داخلی ما دارد. آنها هستند که، در غالب عصاره خشک نارنج، معمولا پایه و اساس ترموژنیک‌های کپسولی را تشکیل می‌دهند، به عنوان مثال در مورد Therm Line و Thermo Speed.

اما، اجازه بدهید بیش از حد هیجان زده نشویم! دوستان عزیز - اعتدال، اعتدال، و یک بار دیگر اعتدال!